Speeltuin en happy hardcore

8 december 2015

Mei 2015

‘Damaged’. ‘Poor quality’.

Wat had ik anders verwacht? Ik leg het briefje opzij, scheur het pakketje open. De dvd. Het oorspronkelijke filmrolletje. Durf ik het af te spelen? Ik trek het niet, het deceptiegevaar is te groot. Een goed moment afwachten dan maar… Dvd en filmrolletje verdwijnen in de la.

Zomer 1982

Een lome zomernamiddag in de Hillegersbergse achtertuin van oma en opa. Ons kleine meisje, net twee geworden, dartelt tussen de madeliefjes . Een elfje in een wapperend jurkje met bloemetjes , blauw als haar ogen. Late zonnestralen geven haar blonde krullen een gouden glans. Haar mollige beentjes volgen de lieve oude zwart-witte flaphond Joppie . Onnavolgbaar schattige Charlotte. .Jij maakt iedereen blij.

Najaar 1982

‘Heeft mama en een goede bui en is papa niet te lui, ja, dan gaan we naar de…’

‘Sputtuin!’

…’En we schommelen en wippen en draaien o zo fijn, tot wij misselijk van het schommelen en de..’.

‘limenade sijn!’

‘Heel de dag is het …’

‘Goot feest!’

Als we lekker naar de speeltuin zijn ge…

‘weest!’

Papa en Lotje bij de cassetterecorder, een bandje, voorbestemd om te worden grijsgedraaid.

Zomer 1982

‘Jullie moeten haar filmen’, raadt Pieter, die met mijn broer die middag ook een wijntje meedrinkt.

‘Ja, maar Pieter, we hebben geen filmapparaat en geen afspeelmogelijkheden…’

‘Geen probleem.’

Bij een volgend bezoek aan het ouderlijk huis was Pieter er ook weer.

Resoluut duwde hij ons een dubbel 8 camera in handen.

1990-1997

Nostalgische momenten. Graaien in dozen met oude foto’s. Lot ziet zichzelf terug als baby, peuter, kleuter. En hoort zichzelf terug. Goot feest, sputtuin geweest. Mooie tijden herleven, ook voor Rien en mij. Lotje in de zandbak, Lotje bij de pauw in het parkje in het Griekse Loutraki, Lotje, luid wenend ronddraaiend om een draaimolenpaardje. Ze wilde eruit! ‘Sputtuin geweest…’

Zomer 1982

‘En? Hebben jullie al gefilmd? ‘

Bij elke ontmoeting moesten wij Pieter teleurstellen.

Het drukte op ons. Die jongen moest zijn camera toch een keer terug hebben. En hem het apparaat onverrichterzake teruggeven was onze eer te na.

Dus ging de dubbel 8 mee tijdens ons volgende Plaswijckbezoek. Rien filmde hoe onze dochter over de speelweiden en tussen de bomen huppelde. Een idyllische opname in de achtertuin van mijn ouderlijk huis maakte het filmpje compleet.

Winter 1997

BONKEBONKEBONKEBONKEBOEMBOEMBOEMHAKKEHAKKEHAKKE!

Ondersteund door gabbermuziek worstelt zoonlief Daan zich een weg door zijn barre eerste schooljaren. DJ Paul Elstak, Critical Mass en De Mosselman laten ons huis schudden op zijn grondvesten. Happy Hardcore, waar niet iedereen happy van werd. Als een bezetene nam Daan nummers op van het programma Hardcore Power op Stadsradio. Omdat de bandjes niet waren aan te slepen, deed hij regelmatig een graai in ons archief met oude opnamen.

Zomer 1982

Rien hanteert de camera volgens de instructies van een professioneel filmende collega. Maar dan… Het filmpje moet in het doosje. O jee! Komt daar nou licht bij? Toch maar wegbrengen om te ontwikkelen? Valt er nog wat te ontwikkelen? Ach, we zien wel… Het filmpje verdwijnt in een la. Decennialang.

Winter 1997

Lot heeft een nostalgische bui. De cassettebox komt uit de la. ‘Speeltuinbandje’ gaat in de recorder, maar wat is dat? Is dat ding stuk? Gegier, gebonk, afgewisseld met rauw gebrul: ‘MOTHERFUCKER, MOTHERFUCKER!!’ Verkeerde bandje? Nee. Etiket vermeldt overduidelijk ‘ Lotje 1982’.’Lotje in de sputtuin is niet meer’. Verdronken in Happy Hardcore. Lotje bij de cassettebox huilt bittere tranen om een herinnering die voorgoed is verdwenen.

Wat heb je gedaan, Daan?

1982-2015

Bij elke verhuizing verhuist het filmpje mee. ‘Breng deze doos nog effe naar de slaapkamer… KLATS! Daar ligt het filmpje, uit zijn doosje gedonderd. We stoppen het terug, tot de volgende verhuizing. Verwijtend kijkt het mij aan, elke keer als ik iets uit de la pak waar ik het in gedouwd heb. Ik stop het weg, letterlijk en figuurlijk. Laat het ondersneeuwen in de waan van de dag.

Januari 2014

Op jacht naar pasfoto’s stuit ik op dat filmpje. Wat was ook alweer mijn Nieuwjaarsvoornemen? Juist… Slepende klussen afronden.

Google-gewijs kom ik terecht bij Film Rescue Europe, een bedrijf dat prehistorische films ontwikkelt en op dvd zet. Over en weer mailen leert dat het gaat om een Kodachrome flim, die naar een laboratorium in Canada moet worden gestuurd. Een mislukt filmpje kost € 60,–, een filmpje waar wat opstaat al gauw rond de € 150,–. Uit de ellenlange formulieren waarvan ik de techneuterige Engelstalige vraagstelling maar half snap, maak ik op dat je algauw € 150,– mag rekenen voor een film waar iets op staat. Een mislukt filmpje kost € 60,–.

Januari 2015

Wat was ook alweer mijn Nieuwjaarsvoornemen van vorig jaar?

Niet geschoten is altijd mis geschoten. En wat een prachtig verjaardagscadeau hebben wij voor ons meisje als we wél raak schieten!

In de kantoorwinkel annex postagentschap zoek ik naar een geschikt doosje voor verzending. KLATS! Daar ligt het filmpje, uit zijn doosje gedonderd.

Zonder enige illusie laat ik het pakje wegen en frankeren.

Ik ontvang een mailtje dat de zending in goede orde is ontvangen en dat de wachttijd drie maanden bedraagt. Gelukkig, nog even uitstel van catastrofe. Ik ga over tot de orde van de dag en vergeet/verdring het filmpje totaal.

April 2015

Mail checken. Wat is nou weer Super Reversal Lab? Naar de spambox met die reclametroep! Of nee…eh….

Het filmpje is klaar. Tegen betaling van € 85,12 sturen ze het op.

Dat is meer dan € 60,–. Misschien toch niet volkomen mislukt? Ach, we zien wel…

Juli 2015

Ik open de la en scheur het pakje open. Het moet er toch eens ‘Damaged’…. Sidderend schuif ik de dvd in het apparaat. ‘Poor quality’… Hier moet ik doorheen.

Korrelige sneeuw, jawel hoor…

Maar dan zweeft uit die sneeuwwolk een klein, blond elfje in een wapperend bloemetjesjurkje. In een korrelig waas dartelt onze lieve Charlotte over speelweiden, door de tuin van oma en opa. De terugkeer van het meisje uit de ‘sputtuin’.

Charlotte is er blij mee en whatsappt: ‘Leuke filmpjes. Wel heel vaag, maar het is iets.’

Het Happy Hardcore Drama kan worden begraven.