Twee halve marathons

4 mei 2015

Hoofddorp, zondag 5 september 2010

Wat doe ik tussen dit handjevol strakke gespierde kraanvogels? Heuse atleten, ik schat ze op minimaal 10 km per uur. Echtgenoot Rien kan ze nog wel bijbenen. Ook voor de meelopende diabeterskids wordt het een eitje..

Maar ik? De Hoofddorpse Dura Vermeer Halve Marathon is mijn eerste halve. Eigenlijk wilde ik debuteren bij de prettig massale Rotterdamse AD loop, waar zelfs ik een lange rij zwoegenden achter mij kan laten. Maar die is er niet meer, en we wilden hoe dan ook nog een halve lopen als voorbereiding op de Amsterdam Halve Marathon.

Ach, ik zie wel hoe het uitpakt. Ik ga me niet opblazen.

Met zo’n 8 kilometer per uur verlaat ik het zonovergoten Burgemeester van Stamplein.

‘Sluit je aan!’ brult een amateurwielrenner mij toe. Ja, doei!

Achter mij bespreken twee vrouwen een werkoverleg.

‘De laatste’, onderbreken zij hun conversatie bij het passeren van verkeersregelaars.

Amsterdam zondag 17 oktober 2010

Een zonovergoten Stadionweg. Samen met Rien en Loopmaatje Marja wacht ik in het slakkenvak. Hoempamuziek schettert. Wanneer mogen we weg?

Op een sukkeldrafje naar de echte start. En daar gaan we, in feestelijke optocht langs Stadionweg, Churchillaan,Rijnstraat. Sultans of Swing van The Dire Straits geven mij vleugels.

Hoofddorp, zondag 5 september

1 km. Relaxed tot nu toe. Geboeid luister ik naar de verhalen achter mij, over zieke collega’s en trouwende zussen .

Amsterdam, 17 oktober

De eerste drie kilometers, sightseeing door Oud Zuid.

Hoofddorp, 5 september

3 km. 21 minuten, mijn voorzichtige streeftempo bij deze eerste halve.

Voorgangers nog steeds in zicht.

Vliegtuigen scheren rakelings voorbij.

Amsterdam, 17 oktober

Gaat lekker, 4 km in 27 minuten.

Hoofddorp, 5 september

5 km in 37 minuten. Lang niet moe, toch achter op schema.

Kruispunt. ‘ De laatste’, klinkt het weer. ‘Sabine gaat even voor je uit fietsen om het verkeer te waarschuwen dat je eraan komt’, zegt één van de koutende dames. En dan valt het kwartje. De dames begeleiden de staart van de loopkudde. Op de fiets. En de laatste? Ik dus!

Amsterdam, 17 oktober

Erehaag van cheerleaders. 5 km-punt in n 35 minuten. Kan beter. Maar ach, ik heb het naar mijn zin…

Spaklerweg. Muzikanten doorbreken de saaiheid van dit bedrijvengebied. Marja vertelt over haar vroegere werk in één van de flatkolossen die wij passeren. Vanuit een andere gebouw liet ooit een man zijn pik zien.

Hoofddorp, 5 september

10 km in 1.16. Trommelaars langs de kant roffelen hun handen stuk. Nee, Sabine, ik ben niet moe, ik houd het ‘bewust rustig.’ Maar kom ik ook zo over? De bezemwagen jaagt me op. Sabine vraagt of hij afstand wil houden. Dat doet hij, die lieve chauffeur! ‘Klein eindje nog!’ roepen toeschouwers. Een onwaar cliché. ‘

Amsterdam, 17 oktober

10 km in 1.13 uur. Geen tijd om blij van te worden bij een 10 km wedstrijd . Nu wel.

Hoofddorp, 5 september

13 km. ‘Gaat het nog?’ Ja hoor, Sabine. Al is het veel te warm en laat een dreigende blaar onderaan mijn rechtervoet zich gaandeweg nadrukkelijker voelen. Dorst doet zich gelden, mijn voorraad onderwegdrankjes is gehalveerd. ‘De laatste’, klinkt het weer eens. Het onderstreept mijn gênante rol van antiheld met rode lantaren. ‘Bèèh!’bevestigen de schapen op de dijk.

Amsterdam, 17 oktober

13 km. Oei, ze filmen! Gauw mijn haar los, dan lijk ik ietsje minder op een kerel met tieten, zoals ik op veel finishfoto’s sta. Charmante stralende smile. Hoop ik.

Hoofddorp, 5 september

15 km in 2 uur… Wat een blaftijd… Mijn gezicht schiet spontaan van in een ouwehondenstand. Een verkeersregelaar met grijze baard en dito smoel adviseert dan ook: ‘Ach mevrouw, ga toch naar huis!’

Amsterdam,17 oktober

15 km in 1.52. Een levendig drukke Stadhouderskade. Schattige kindertjes reiken bekertjes water uit. Marja versnelt, zij wil op schema blijven. Ik laat haar los. Ik hoor roepen ‘Zet ‘m op, Ineke!’ Verward groet ik een onbekend stel. Naam op mijn startnummer, ik kan er niet aan wennen.

Hoofddorp, 5 september

18 km. De man voor mij is niet goed geworden. Ik hoef geen details. Zon brandt, flesjes bijna leeg, blaar zet door, rug kraakt. Toch kan ik nog kletsen met Sabine. ‘Knap van jou hoor’, zegt die, ‘als ik langer dan 10 kilometer hardloop, ga ik kotsen.’

Amsterdam, 17 oktober.

Rond 18 km. Het Vondelpark, oase van weelderig groen . Ik haal twee wandelende jongens in. Hun eer te na. Ze zetten er de sokken in, even later kuieren ze weer.

‘Everything okay?’ vraagt een joviale grijzende kerel in fel oranje shirt. ‘Oh yes,but I ’m such a snail’, antwoord ik, niet erg tactvol, want zo snel is hij ook niet. Een Deen met een kuitblessure, zo blijkt. Hij kletst me de oren van het hoofd over zijn vele wedstrijdlopen in fameuze Europese steden. Ik slaak de juiste kreten, maar over de grens kletsen tijdens het lopen vreet energie.

Hoofddorp, 5 september

Laatste kilometer. Ik heb zowaar wat over.Laatste 200 meter versnellen dan maar.

Amsterdam, 17 oktober

20 km. Het Olympisch Stadion doemt op. Op de valreep nog een AA-drank. Rode. Bosvruchten? Lekker!

Een klein, pezig mannetje met een stratenkaart in zijn achterzak passeert mij. Qua leeftijd kon hij mijn vader zijn. Achter mij kuieren mensen van wie ik de moeder kon zijn.

Hoofddorp, 5 september

Ik nader de finish. Voel geen ongemakken meer. Wel schaamte, als ik hoor hoe de popi speaker de rode lantarendragende antiheldin als Star Of The Show aankondigt.. Een microfoon onder mijn snufferd. Met een stoere grijns struikel ik de finish over, vrolijk roepend dat ik het allemaal ‘super’ vind en dat ik het de eerste keer bewust rustig aan heb gedaan. ‘Ja ja…’, zie je de omstanders denken.

Maar ik ben op tijd binnen, in 2.55 uur. Ik kan zeggen dat ik een halve Marathon heb gelopen.

Amsterdam, 17 oktober

Als een Star Of The show door het Olympisch Stadion.‘Zet ‘m op, Ien!’ roept Marja vanaf de kant. Jammer, blauwe poort is nep. Afknapper, dacht dat ik er was… Merk nu toch dat ik moe ben. Hoekje om, nog een slokje en dan echt het laatste stuk. Ik pers er een sprint uit. Beheerst, rechtop, breed grijnzend passeer ik de finish in 2.44.40. Zo kan het dus ook.

Laatste loper? Niks heroïsch aan!

Kleinschalige wedstrijden kunnen nog zo gezellig zijn, geef mij maar een massaspektakel. Daar kan ik

opgaan in een vrolijke massa grijze kruipmuizen.