Westbroek
Journalistieke Producties

Welkom, lieve Lola

’s Morgens wakker worden van een natte neus tegen je hand. Op een groot kussen, opgekruld, naast het bed een hoopje hond. Fluwelen ogen, harige flaporen, satijnzachte vacht, martiale pluimstaart.

Lola, afkomstig uit een asiel nabij Gibraltar. Klein, fijn, zandkleurig knuffelmeisje, dat na omzwervingen via Assen en Sneek bij ons kwam. Af en toe piepen. Naar de voordeur lopen. Ze mist nog haar vorige baasjes. Wil, de gepensioneerde Hagenees uit Assen, met wie zij zo’n pret kon maken. Maar zijn vrouw kon het niet aan. Lola’s gejaag achter katten bezorgde haar hartklachten. En weer moest Lola naar een asiel. Dit keer in Sneek. Gelukkig kon zij in huis bij Astrid, een medewerkster van het asiel. Lola mist ook haar, en haar honden, waaronder Jack, de licht demente Jack Russel.

Een aanhankelijk popje is zij. Ze vleit zich op schoot, zoals een katje kan doen. Als zij als een trots prinsesje op je knie troont, verwacht je dat ze elk moment kan gaan spinnen.
Twee keer zo klein als Moos is zij. Maar de flaporen, de pluimstaart, de lieve ogen, de zachte uitstraling heeft zij met hem. En de verlatingsangst. Zo vertrouwd.Net als alle rituelen.
De riem, de deur van het nachtslot. Uiterdetuit met de kluitemekluit! Kom maar, Dibbes de Pibbes!
De gekke namen die wij geven. Flappie de Flapdrol. Biggetje.
De verbale knuffels: grote lieverd, grote schat, wat houden wij van jou! Wij zijn verzot op jou, ja ja… verzot!
Samen in de lift.
Samen flaneren langs grasvelden met konijnen.

Oeps, poepen op de stoep… Daar is het gras voor, joh! Straks komt die fanaat met dat blauwe stoepkrijt naar buiten om naast de drol met koeienletters ‘vies’ te kalken, met een pijltje richting drol, om alle misverstanden uit te sluiten. Gauw een Kruidvat-zakje opgediept en de drol in de dichtstbijzijnde prullenbak. Kruidvat-zakjes heb ik opgespaard, al die eindeloze hondloze zeven maanden.

Oh ja, brief op de bus doen in brievenbus op het hoekje.
De honden en bazen aan de Heemraadssingel weer terugzien. Wie loopt er nog rond? Wie is verhuisd of overleden? Verdwenen zijn al die nutteloze breiwerkjes, die de fraaie bomen ontsierden.
Lola staat stil bij elke boom, snuift diep en fanatiek de nieuwe geuren en indrukken op.
Is de Binnenweg niet te heftig? Raakt zij niet gestrest van het grootstedelijke hectiek na de gemoedelijkheid van Assen en Sneek? Die loeiende speakers uit voorbijrazende auto’s, die denderende trams, die mensenmassa’s, luid roepend naar elkaar of in het mobieltje, die heb je daar vast niet op zo’n grote schaal.

Langs het speelplaatsje naar huis.
‘Mag ik die hond aaien?’
Naar binnen. Tikkende hondenpootjes op de vloer.
Jas ophangen.
‘Ga maar vast, ik kom zo.’
Waterbak bijvullen: ‘Wateriewaat kan geen kwateriekwaad…’
De bakken kunnen weer worden gevuld, de mand in gebruik genomen. Na een donkere periode van leegte en barre kou breekt eindelijk de zon door: welkom, lieve Lola!

Laat een reactie achter.

Inloggen is niet nodig. Klik in het tekstveld en kies een naam om als gast te reageren.
blog comments powered by Disqus