De Willemsbrug over en dan naar huis? Oh, gelukkig… Even vreesde ik dat Echtgenoot de Maasboulevard wou pakken, tot aan Excelsior.Halverwege de Boompjes waren wij, vanaf ons toenmalige huis op de Kop van Zuid. Voor Echtgenoot een blokje om, voor mij een Marathon.

Pas een week geleden bedwong ik met moeite en pijn het Noordereiland. Op basis van mijn gedownloade trainingsschema moest ik 3 keer per week trainen. Het Noordereiland liep ik in een uur. Vanaf huis zette ik een voorzichtig dribbelpasje in. ‘Dat gaat hard, meid!’ riep jolig een schipper aan de Bakemakade. Puffend passeerde ik de Louis Pregerkade, de Stieltjesstraat, de Koninginnenbrug. Een kuitenbijtertje! Bij het Jan Eleveld rustte ik uit met rek- en strekoefeningen. Vervolgens een stukje Maaskade. Tegenover de Erasmusbrug weer effentje rekken en, strekken. Dan de Prins Hendrikkade. over de hobbelkeien richting Koninginnenbrug. Langs restaurant Gaetano. Onweerstaanbare trek in pizza spinaci. Voor me uit kuierden een moeder met kinderwagen en een grijsaard met wandelstok. Kon ik die inhalen? Verdomd! ‘Ik bereikte de Rosestraat, aangespoord door voetballende jochies: ‘Rennen, rennen, rennen!’ Bij de Peperklip weer rekken en strekken. En dan eindelijk de Bakemakade. Hèhè, ik was thuis! Geradbraakt, maar voldaan stak ik de huissleutel in het slot. Onder de verbaasde blikken van hond Moos deed ik de verplichte cooling down oefeningen. Bergen had ik verzet!

En nu, een week later, loop ik zomaar een rondje bruggen. Meer dan d r i e k i l o m e t e r maar liefst! Het Noordereiland voorbij, klaar voor Het Grote Werk…

(wordt vervolgd)