Verhalen

Gezeten op een muurtje staarde zij in een eindeloze verte. Zij was elf en zichtbaar diepongelukkig.

Karin woonde bij mij om de hoek. Hoewel ik zes jaar ouder was, ontstond een soort vriendschap tussen ons. Regelmatig badmintonden we met elkaar. Beide omdat we weinig aansluiting vonden met leeftijdgenoten uit de straat. Praten de… lees verder

MUISJE

‘Je lijkt me zo nerveus. Waar komt dat vandaan, denk je?’

Daar gaan we weer… Waarom denken mensen dat toch altijd van haar? Ze kan haar koffiekopje zonder trillen vasthouden.

Vorsende blik door halve brillenglazen. Aan de muur een schilderijtje met zwart-witte bochten en kronkels. Bedoeld om patiënten opmerkingen te ontlokken over wat… lees verder

MOEIZAME TOEGANGSPOORTEN

En jawel hoor, daar sta ik weer te hannesen bij de Kasteelpoort. Waar anderen moeiteloos het stadion binnenkomen, blijft voor mij de poort hermetisch gesloten. Wat doe ik nou weer verkeerd? Streepjescode te dicht bij de lezer, te veraf, te lang, te kort? Gebruiksaanwijzingen in mijn telefoon gezet, ein… lees verder

HET OOGZIEKENHUIS

Toen het langdurig dragen van een afgeplakt piratenbrilleglas mijn scheelheid niet verhielp, hoorde ik de oogarts tegen mijn moeder zeggen dat ik naar het Oogziekenhuis moest. Yes! Super! Ik was 6 en had op medisch gebied nooit iets interessants meegemaakt, zoals veel ande… lees verder

‘Ik wil tennissen!’

Door het hele huis hing ik briefjes op met die tekst, in de hoop mijn ouders over te halen om mij op te geven voor de tennisclub van mijn klasgenoten. Ik wilde erbij horen, maar ze vonden mij met veertien jaar te jong. Bovendien zat ik al op ballet.

Pas op mijn zeventiende mocht ik l… lees verder

‘Sparta? Gadver, wa’s dat nou weer? Geef mij maar Duitselland!’ Als vierjarige had ik niet helemaal door waar mijn vader en opa zich zo druk over maakten. Ik knapte af op die vervreemdende, exotische klank. Het woord ‘Duitsland’ kwam mij knusser en vertrouwder voor. Misschien geschrokken van deze voorkeur van een nieuwe generatie, nog maar tien jaar na WO I… lees verder

MOEDER

Liefde, warmte en meegevoel. Dat komt het eerst boven als ik aan mijn moeder denk. Voor iedere situatie had zij wel een goed woord.

“Wat ruikt het hier lekker, wat hebben jullie gegeten?” wanneer je welhaast tegen de vlakte sloeg van de preidampen uit de keuken. Of -nog maar eentje uit de keuken -: “Le… lees verder

Oma Wiesje

Door het raam van mijn logeerkamer staat ik naar buiten, waar een grauwe regensluier de huizen, tuintjes en bomen omhult. Een sombere ochtend na nacht vol heimwee en hyperventilatie. Ik druk mijn wang tegen mijn schoolagenda met foto’s van al wat mij lief is. Vader, moeder, broer, zus, kanariepiet, huis, tuin, a… lees verder

Oma Wiesje

Door het raam van mijn logeerkamer staar ik naar buiten, waar een grauwe regensluier de huizen, tuintjes en bomen omhult. Een sombere ochtend na nacht vol heimwee en hyperventilatie. Ik druk mijn wang tegen mijn schoolagenda met foto’s van al wat mij lief is. Vader, moeder, broer, zus, kanariepiet, huis, tui… lees verder