‘Beste atleet, op vertoon van deze brief kan je je startnummer en chip ophalen…’ Help… Atleet? Moi?

Nou wordt het echt menens met de RTV Rijnmond Loop, 10 kilometer, op de dag van de fameuze Rotterdam Marathon. Hoe zal het gaan?!

10 kilometer had ik pas nog geoefend, op de loopband. Een worsteling die relaxed begon.

Drinkflesje in het houdertje, Ramones op het hoofd en gáán! Hé, waarom hoor ik niks? Heb ik die stomme iPod daarvoor de hele nacht opgeladen? Loopband op pauze. Prutsen aan de knopjes. Zinloos. Het ding volhardt in ijzig stilzwijgen. Lekker is dat, nou moet ik het doen met die ellendetechno uit de boxen van de sportschool. Nou, in godsnaam dan maar.

Grimmig vreet ik mij door de kilometers, doorsta manmoedig de achtergrondgeluiden: technomuziek, rauwe oerwoudkreten van een trainende gewichtheffer, het luidruchtige geleuter van twee Zeeuwen op de spinner. Mijn getergde brein verzuurt sneller dan mijn spieren. Dit trek ik niet. Ik móét mijn eigen muziek horen.

Loopband in de pauzestand en prutsen maar weer. ‘Wat doe je toch?’ mort Echtgenoot op de loopband naast mij. Verwoed rammel ik aan de iPod. Geen levensteken, met nog 3 kilometer voor de boeg. ‘Ik ga zo naar huis, hoor’, waarschuwt Echtgenoot. Oei! Het afsluitende borreluurtje in gevaar. Gelukkig mag ik Echtgenoot’s MP3 lenen, maar dat geeft wel weer nieuw gepruts, want zo goed ken ik dat apparaat niet. Maar uiteindelijk overstemmen de Beatles op mijn hoofd de tergende sportschoolgeluiden. Nog maar 2 km! ‘Kom nou mee’, mekkert Echtgenoot, ‘als je dit kan, kan je ook 10 km.’ Maar ik zal het volbreng, pas dan voel ik zekerheid! Ik negeer de hitte in de zaal en de opkomende zeurpijn in mijn kuiten en zet de loopband nog een tandje hoger. Echtgenoot klopt op de ruit. Aangekleed,fris gedoucht, begrafenishoofd. Ik kom zo! Nog harder die loopband! Echtgenoot trekt zijn jas aan. Nog maar weer een stukkie harder… Echtgenoot bij de deur. Harder, harder, harder… Bijna rol ik van de band af… Maar dan ben ik er. Ik heb het gefikst!

Echtgenoot loopt buiten.

In café Locus Publicus, aan het bier, met Echtgenoot tegenover me en de kroegkat knus op schoot, vraag ik me af of ik in het echt ook 10 kilometer kan wegzetten. De praktijk zal het leren…