Al eerder bracht ik digitale kwellingen aan de orde, zoals de zandloper, die bij voorkeur verschijnt als je moet opschieten, en de wildgroei aan stambomensites waar je op stuit als je een dringend gewenste contactpersoon tracht te googlen. Een ereplaats in het rijtje van dit soort plagen wil ik reserveren voor het e-mailformulier. Erg, echt heel erg. Door het woud van stambomensites en weigerachtige pagina’s met Error nummer zoveel heb je eindelijk je dringend gewenste contactpersoon opgespoord. Opgelucht klik je op het knopje ‘e-mail’. Om vervolgens een formulier in je gezicht geslingerd te krijgen met een onafzienbare rij velden waarop je je naam, adres, telefoonnummer, faxnummer, mailadres, nationaliteit, schoenmaat, erfelijke aandoeningen en je ‘vraag’ moet invullen. Ja, hallo zeg, ik ben van de pers, ik ben niet zomaar een digitaal baliekluivertje, dat je tot sint Juttemis in een bedompt, digitaal wachthok kan stoppen. Want dat is precies de manier waarop de dringend gewenste contactpersoon het formulier afhandelt. Antwoord krijg je nooit, of veel te laat. Tot nu toe is het mij altijd gelukt om uiteindelijk, langs eindeloze omwegen, een heus e-mailadres met een apenstaartje te achterhalen, of zelfs een 06! Zo gemakkelijk komen dringend gewenste contactpersonen niet van mij af. Want dat ga je denken, dat ze van je af willen. Waarom anders dwingen ze je tot zo’n uitputtende digitale queeste?

Tags: Oudere artikelen