Vader Bilal
24 juli 2013
Vader Bilal
In opdracht van een op integratie gericht magazine zou ik een artikel schrijven over vadercentra. Ik kon terecht bij één van de oudste Nederlandse vadercentra, Vadercentrum ADAM in het Haagse Laakkwartier. Adam streeft ernaar -veelal laagopgeleide- vaders van uiteenlopende nationaliteiten via cursussen ontplooiingskansen te bieden, zodat zij kunnen voldoen aan de eisen van de moderne maatschappij, en een actieve rol als opvoeder kunnen vervullen.
De afspraak met de aanvankelijk opvallend hartelijke en uitzinnig enthousiaste coördinator Bilal Sahin was, dat ik twee achterstandvaders met opgroeiend kroost zou interviewen. Hoe hebben zij zich dankzij het multiculturele Vadercentrum ADAM kunnen ontplooien en wat betekent dit voor hun rol als opvoeder?
De door Bilal Sahin geselecteerde vader bleek meneer Taqi (spreek uit: Takkie), een bejaarde Irakees, eerder een opa dan een vader van opgroeiend kroost. In plaats van vragen te beantwoorden over zijn vaderrol, brandde hij in moeizaam Nederlands los over zijn miskenning in Nederland, die hem in hoge mate frustreerde. Naar eigen zeggen was hij hoogleraar aan verschillende Duitse medische faculteiten. Ook zou hij zijn gepromoveerd op de werking van een medicijn tegen een tropische ziekte.
‘Welk medicijn?’ informeer ik belangstellend.
‘Weet ik niet meer, is 44 jaar geleden…’
‘Tegen welke ziekte?’
‘Wéét ik niet meer, is 44 jaar geleden!’ roept Taqi, zichtbaar overprikkeld.
Ook Bilal wordt onrustig. ‘U moet andere vragen stellen, anders is het interview afgelopen’, verordonneert hij op bitse toon.
Oké, over Taqi’s vaderrol dan. Daarvoor was ik tenslotte gekomen. ‘Hoe ziet u uw rol als opvoeder?’
Stilte.
‘Hebt u in Nederland nog ander werk kunnen doen, toen u in uw beroep niet terecht kon?’
Diepe Stilte. Getergde blik.
Bilal: ‘Nu is het afgelopen!Meneer, u hoeft niet meer te antwoorden.’
‘Bent u het daarmee eens?’ vraag ik Taqi, die schielijk wegkruipt in zijn fauteuil.
‘Naar mijn kantoor!’beveelt Bilal mij, ‘wie bent u, wie heeft u gestuurd?’
Terwijl dat toch uitgebreid is uitgelegd, en wij intensief contact hebben gehad, mondeling en per email.
‘Ik heb nog vijf minuten,’gromt Bilal, ‘vraag wat u wilt weten.’
‘Goed. Wat zijn tot nu toe de resultaten van het Vadercentrum?
‘Zeshonderdvijftig mannen haalden hun zwemdiploma, op de opvoedingscursus komen honderden mensen.
‘Maandelijks?’
‘De tijd is om.’
‘Vervolgafspraak maken? ‘
‘Nee. Zo’n journalist als u willen wij hier niet’.
Resoluut dirigeert Bilal mij naar de uitgang, het grenst aan sleuren. Een vrijwilligster, die hem verwonderd aanstaart, schenkt hij een verontschuldigende, kruiperige glimlach.
En dit bericht, afkomstig van de website van de Gemeente Den Haag, verbaast mij dan ook niets:
Vrijwilligers weggestuurd bij Vadercentrum Adam en Weggeefwinkel - RIS 252541
Gepubliceerd: 06-11-2012
De fractie Partij van de Eenheid heeft recentelijk gesproken met een vertegenwoordiging van vrijwilligers die betrokken zijn bij het Vadercentrum Adam en de Weggeefwinkel aan het Jonckbloetplein. De fractie schrok van de verhalen waarmee deze vrijwilligers kwamen. Ongeveer vijftien vrijwilligers schijnen zomaar weggestuurd te zijn door de coördinatoren van zowel het Vadercentrum als de Weggeefwinkel. Er schijnt een dictatoriaal bewind te heersen binnen beide genoemde centra waar geen enkele inspraak wordt geduld van de vrijwilligers en de coördinatoren gaan met de centra om alsof het hun eigen toko’s zijn. Ook schijnen spullen die bedoeld zijn voor de Weggeefwinkel lukraak te worden verdeeld door de beide coördinatoren en soms zelfs door de coördinatoren zelf te worden meegenomen. Tevens schijnt er volgens de vrijwilligers een onduidelijke besteding te zijn van subsidiegelden en is de verantwoording hiervan niet altijd op waarheid gebaseerd. Vanuit stichting Mooi is tot op heden niet opgetreden tegen de coördinatoren en men houdt ze naar het schijnt zelfs de hand boven het hoofd. De fractie kent een aantal van de vrijwilligers als zeer gedreven en gewaardeerde krachten die zonder tegenprestatie honderden mensen helpen in de beide centra. De vrijwilligers beschikken over tientallen handtekeningen van Hagenaars die hun steunen. Naar aanleiding hiervan wordt door de fractie van de PvdE een aantal vragen gesteld