Verhalen

Moeilijke starters

‘Dit is K., met een Franse tik.’

Giechelend bogen Elisabeth en ik ons over het kladblaadje met het door mij geschilderde portret. Een gedrochtje met vervaarlijke slagtanden en puntige duivelsoortjes.

Toen K. op onze lessenaar afstoof, probeerden wij het blaadje te verstoppen, maar hij rukte het uit mijn… lees verder

‘Beste atleet, op vertoon van deze brief kan je je startnummer en chip ophalen…’ Help… Atleet? Moi?

Nou wordt het echt menens met de RTV Rijnmond Loop, 10 kilometer, op de dag van de fameuze Rotterdam Marathon. Hoe zal het gaan?!

10 kilometer had ik pas nog geoefend, op de loopband. Een worsteling die relaxed begon.

Drinkfl… lees verder

‘Lach nog eens tegen het vogeltje? Goed zo Amina, ha ha ha! Nog één fotootje, goed? Ga maar voor het raam staan… nee, zo… Aha, daar gaat mij een licht op… Ik moet de flitser instellen, dat is het licht dat mij opgaat, hi hi hi…’

Zuchtend nam Amina haar positie achter het gordijn in, zuchtend zakte ik terug in mijn stoel. Op de achtergrond wisselden Zoon en Docht… lees verder

Waar gaan we vanavond weer eens eten? Parijs heeft zo veel restaurants, soms ziet een toerist door de bomen het bos niet meer. We slaan de Rue des Martyrs in. Die tent op de hoek zou um kunnen worden. Oogt knus, sfeervol en niet afschrikwekkend leeg. Pierrade. Intrigerende naam. Bij onze binnenkomst worden we overmatig enthousiast verwelkomd door de Franse tweelingbroer van Kramer uit Sei… lees verder

EEN TROOSTELOZE

‘Goeiemorgen, mevrouw.’

‘Goeiemorgen, meneer. Dag eh… Tineke.’ Sjokkend passeerde zij ons op de trap, de stofzuiger bolderend met zich meeslepend.

De meneer was broer Jan Dirk, 18, 6e klas gymnasium. ‘Eh…Tineke’ was ik ,21 en student, weliswaar in een verkeerd gekozen richting. ‘Kruiper’, dacht ik. Eén van… lees verder

Kruiwagen met cement

‘Mevróuóuóuw, mogen wij u wat vragen voor school?’ Allemachtig! Op hun dooie gemak liep een stelletje groep-6-kinds mij achterop, terwijl ik mij langs de Peperklip spoedde. Spoedde? Ha ha! Zoals zo vaak was het voor voorbijgangers een eitje om mij aan te roepen met verzoeken om de weg te wijzen, deel te nemen aan enquêtes … lees verder

De Willemsbrug over en dan naar huis? Oh, gelukkig… Even vreesde ik dat Echtgenoot de Maasboulevard wou pakken, tot aan Excelsior.Halverwege de Boompjes waren wij, vanaf ons toenmalige huis op de Kop van Zuid. Voor Echtgenoot een blokje om, voor mij een Marathon.

Pas een week geleden bedwong ik met moeite en pijn het Noordereiland. Op basis van mijn gedownloade traini… lees verder

Na het gehobbel in het Vroesenpark hield ik me geruime tijd met andere dingen bezig. Hardlopen stond ver van mij af. Bij de sportschool doorliep ik wekelijks het circuit dat ik mezelf oplegde. De fiets en het roeiapparaat waarop ik, easy going, de krant las. Het beenspierapparaat, waarop ik, verdiept in de stadspagina, halfslachtig wat gewichtjes wegduwde.

… lees verder

Tags: hardlopen

Januari 1989. Een nieuw jaar, een frisse start. Hoog tijd om samen te sporten, vonden Echtgenoot en ik. Het werd hardlopen in het Vroesenpark. ‘Joggen’ heette dat toen nog. Het leek me wel wat. Bij het kijken naar marathons op tv was ik altijd jaloers op de lappen glanzend folie, die de gefinishten over zich heen gedrapeerd krijgen. Dit leek mij het toppunt van heroïek, waar … lees verder

Tags: hardlopen

Welgemoed stappen Rien en hond Moos langs de bedauwde grasvelden van het Spoorweghavenpark Twee ongelikte vijftigers komen aangeslenterd. Campingsmoking, tatoeage, honkbalpetje. Een wat schichtige bleekscheet en een patserige, vierkante ploertenkop. De Proleet uit Jiskefet, zoals Michiel Romeyn hem gestalte gaf. Naast hem sjokt een grote, even vervaarlijk als moedeloos ogende bordeaux do… lees verder