Westbroek
Journalistieke Producties

tag: oudere artikelen

project bedtijd

23.00: deur op nachtslot. 23.05: hond krijgt pillie in opgerold vleesje. 23.10: hond krijgt laatste rijstwafel. 23.15: tanden van hond worden gepoetst. 23.17: hond krijgt hondenpepermuntje 23.20: krant uitlezen met laatste sinaasappel voor vandaag op bordje bij klets-tv-show. 23.25: laatste mail checken/beantwoorden, BlackBerry in oplader, wekkertelefoon uit oplader. 23.45: glaasje bedwi… lees verder

piepende prullenbak

Nacht over de Heemraadssingel. De boombladeren ruisen, de watervogels zwijgen. Op een bankje plegen enkele vage figuren een vage transactie. Achter sommige vensters kijken nachtbrakers televisie. Beschenen door maan- en lantarenschijnsel wandelen hond Moos en ik langs de verstilde singel. Een elektronisch gepiep doet ons opschrikken. Een telefoon? Een alarm? Het geluid blijkt uit een prul… lees verder

paspoort vergeten

Ik ben een uitermate beroerde vakantieganger.
Waar echtgenoot Rien al maandenlang studeert op taal, cultuur, bezienswaardigheden en gebruiken van het te bezoeken vakantieland, zit ik opgefokt voor de computer of hang appelig voor de TV. Bezig met geheel andere dingen, onder het motto drukdrukdruk of ‘te moe’.
Mijn kop overal, behalve in dat vakantieland.
Dit heeft tot gevolg … lees verder

Party Queen Mum

Je bent op een feestje. Je maakt in de ene hoek een praatje, lacht in de andere hoek om een melige grap, je heft het glas, je stort je op de hapjes, of zelfs op de dansvloer, voor zover aanwezig. Al met al heb je best pret. Maar dan nadert de gastvrouw. Aan haar arm bibbert een zilverharig wijfje van rond de 100, de zwarte handtas angstvallig onder de arm geklemd, de blik op ‘wat do… lees verder

opstaan in OV

Sinds mijn tiende sta ik op gespannen voet met het fenomeen Opstaan in het Openbaar Vervoer. In die tijd begon ik voor het eerst tramritjes met lijn 22 te maken, naar mijn oma en naar het zwembad. Een hele dame voelde ik mij. Parmantig stapte ik in, kinderknipkaart in de knuist. Ik hoopte dat iedereen zou denken dat ik minstens 15 was. Jammer dat ik nog geen naaldhakken mocht, en geen geb… lees verder

que pasa?

QUE PASA?

Ruim dertig jaar lang verwijzen gekleurde neonletters naar Musery Que Pasa, en restaurant Yum Yum, in een spelonk aan de Rotterdamse Henegouwerlaan. De puntige letters, en het stripmannetje, in de periode van oprichting reusachtig trendy, vervagen achter dikke lagen stof. Kunstwerken en gedekte tafeltjes zijn… lees verder

Andere manieren om OV-personeel te grazen te nemen

Regelmatig berichten media over mensen die buschauffeurs aftuigen. Meestal gaat het om jongeren, laatst ging het over een mevrouw die boos was omdat zij haar kaartje voor de tweede keer moest laten zien. Natuurlijk keur ik lynchpartijen ten zeerste af. Aan de andere kant halen OV-functionarissen je regelmatig het bloed onder de nagels vandaan. Ten onrechte keuren zij een geldig pl… lees verder

Ik ben een hufter

Ik ben een hufter. Twee voorbeelden.
Voorbeeld 1. Een grote, ronde vergadertafel. In het midden een koffiekan. Sociale vergaderaars, meest van het vrouwelijk geslacht, vragen rond wie er koffie wil en schenken dan kopjes rond, met vaste, vaardige en huisvrouwelijke hand. Morsvrij. Aan die tafel zit ik en ik laat mij royaal inschenken. Maar nooit, nooit, nooit schiet in de rol van soc… lees verder

Eksit

Eindeloos worden voortgestuwd in een golvende peristaltiek, door een nauwe opening: de poort van het Walhalla. Daar ging Het Grote Gebeuren plaatsvinden. Een popconcert in Eksit bijwonen betekende dat je eerst je eigen geboorteproces opnieuw moest doormaken. De Raadplaat uit de Rotterdam-editie van het Algemeen Dagblad van 8 januari 2011 roept herinneringen wakker aan massaal bezocht… lees verder

Voor wat hoort wat

Het was druk in de sociëteitsruimte van studentenvereniging SSR. Het wekelijkse avondcollege van mijn verkeerde gekozen studie zat er weer op en ik was toe aan vertier en (liefst mannelijk) gezelschap. Nou, daarop was alle kans op die donderdagavond in het najaar van 1972. Een keur aan indrukwekkende besnorde adonissen met weelderig golvende manen hieven het glas en gaven elkaar de … lees verder